Hoe gaat het met je?

Ik ben heel lang vrijgezel geweest. Of eigenlijk kan ik beter zeggen dat ik heel váák vrijgezel ben geweest. Relaties waren er genoeg, maar die zijn dus ook weer uitgegaan. Zelf heb ik het nooit erg gevonden dat ik vrijgezel was. Mijn omgeving leek het altijd vervelender te vinden dan ikzelf, waardoor ik het zelf bijna toch ook weer vervelend begon te vinden.

Zo was ik ooit op een huwelijk waar ik een oud klasgenootje tegenkwam. Zij begon honderduit te praten over haar kinderen en haar man. Tussendoor kon ik er bij haar nog net uit krijgen wat voor een werk ze (parttime natuurlijk) deed, maar daar hield het dan mee op. Nadat ze haar hele verhaal had gedaan bedacht ze dat het misschien ook wel aardig was om te vragen hoe het met mij ging. Dus ze vroeg of ik kinderen had. ‘Nee’ zei ik. ‘Oh,….. ben je getrouwd?’. Weer zei ik: ‘Nee’. ‘Woon je samen dan?’ vroeg ze hoopvol. ‘Nee,’ zei ik ‘dan zou ik eerst een relatie moeten hebben’. ‘Oh’ zei ze weer, en toen viel het stil. Ze keek op haar horloge en mompelde iets van dat ze hoognodig moest gaan, want ze moest de kinderen ophalen. Daar stond ik dan met m’n nog volle glas een beetje beduusd om me heen te kijken. Dat ik een leuke baan had, geweldige vrienden en het privilege heb gehad om vele landen te kunnen bewonderen tijdens mijn mooie reizen schijnt kennelijk niet te vallen onder het kopje ’hoe het met je gaat’. Jammer.

Foto van Alfonso Scarpa

Volg en like mij:
error
fb-share-icon