Koffie met collega

Nou, waarom niet. Ik heb toch geen vaste plannen, dus een bakkie zit er wel in. We spreken af om één uur. Moet ik me nog haasten ook. Eerst nog even een beetje snoozen in bed en dan mezelf ook nog degelijk maken, iets wat niet vanzelfsprekend is voor de zaterdagochtend.

Tijdens het hele proces begin ik me toch wel af te vragen of het verstandig is om af te spreken. Dit is namelijk niet een goede vriend of vriendin, maar een collega. Een heel aardige collega, dat wel. We kletsen altijd gezellig bij het koffiezetapparaat en we moeten vaak om elkaar lachen. We sporten ook samen. Nou ja, samen…ook met andere collega’s, maar als die niet kunnen, ook weleens met z’n tweeën. Nou is het natuurlijk niet zo erg dat hij een collega is, maar deze collega heeft ook een vriendin. En een heel aardige, leuke vriendin zelfs. Ik ken haar ook. Ze is nog op mijn housewarming-feestje geweest. Deze vriendin is zelfs zo leuk, dat ik haar wel eens te leuk vind voor hem. Maar goed, ze zijn al negen jaar samen, dus dat zal wel goed zitten.

Ik ga dus een beetje twijfelen of ik wel voor dat bakkie moet gaan. Ik vind het toch een beetje raar een bezette collega op een zaterdagmiddag te ontmoeten. Voor de gezelligheid. Maar is het echt zo raar? Dat kan toch gewoon? We zijn toch gewoon al een beetje vrienden? Tja, ik moet er niet zoveel achter denken. Dat is misschien een beetje teveel eer aan mezelf toekennen. Zal hij vanmiddag, als hij thuis komt, aan zijn vriendin vertellen dat hij met mij een bakkie heeft gedaan? Nou ja, niet zo raar doen, voor een bakkie koffie is nog niemand gescheiden.

We spreken af in de kroeg vijfhonderd meter van mijn huis. Ik ben er eerder dan hij en moet zeggen dat het toch een beetje onwennig is als hij binnen komt en gaat zitten. Het is toch anders dan op kantoor. Zie je wel! Hij vindt het ook een beetje raar! Gelukkig weten we de draad snel weer op te pakken en gaan we zelfs voor een tweede ronde. Niks aan het handje…

Pling…. Het is woensdagmiddag en er verschijnt een email in mijn inbox van Mr Sunshine.

• Dag langbenige, blonde schoonheid. Wat doe je aanstaande dinsdag?

Aanstaande dinsdag? Aanstaande dinsdag? Tja, jammer dan heb ik afgesproken met mijn denkbeeldige vriendin in Rotterdam.

• Hoezo?
• Er speelt dan een bandje in de Jazzbar en ik dacht dat je het misschien wel leuk zou vinden om mee te gaan. Maar helaas, je kan niet. Ander keertje misschien?
• Lijkt me heel leuk een ander keertje. Neem je je vriendin dan ook mee? Ik zal er zelf namelijk niet om staan te springen als mijn vent met langbenige blondines, brunettes of zelfs roodharigen een drankje zou doen…

Dit mailtje wordt gevolgd door een stortvloed aan verontschuldigingen en dat het allemaal niet zo bedoeld is. Nou geloof ik dat natuurlijk ook wel, of zou ik het in ieder geval heel graag willen geloven. Maar ja, ik ben liever ‘safe than sorry’.

Mr Sunshine en ik drinken nog steeds koffie samen en zijn ook nog goede collega’s, maar de stap naar ‘gewoon vrienden zijn’ is er nooit meer van gekomen.

Foto van Andrew Neel