Werkelijke schijn
‘Ik heb vandaag voor het eerst sinds tijden weer een hele dag gewerkt.’ Met een tevreden blik neemt mijn teamgenoot een slok van zijn drankje. Het is alweer een tijd geleden dat we een drankje na de training namen.
Foto van Pixabay
‘Door Corona bedoel je?’ vraagt de één.
‘Nee hoor,’ antwoordt hij.
‘Je had minder werk door Corona en dat begint nu weer een beetje aan te trekken?’ vult de ander aan.
‘Het heeft helemaal niks met Corona te maken.’ Met een relaxte grijns neemt hij nog eens een extra grote slok en kijkt tevreden de groep rond: ‘Ik hoeft normaal gewoon niet acht uur te werken om mijn werk af te krijgen. Ik word afgerekend op mijn doelen en als ik die in zes uur per dag haal is dat prima.’
Alle ogen zijn nu op deze niet-hard-werkende-maar-ogenschijnlijk-toch-tevreden-teamgenoot gericht. De omstanders nemen de tijd om zijn woorden op zich in te laten werken en het onvermijdelijke moment van reflectie heeft als gevolg dat er een korte stilte valt. Dan volgen de opmerkingen zoals ‘dan doe ik toch iets verkeerd’ en ‘had ik maar zo’n baas’.
Ter verduidelijking voegt hij eraan toe: ‘Ik heb gevraagd of mijn baas iemand voor zes uur per dag wil, die voor een acht presteert, of iemand voor acht uur per dag die voor een zes presteert. Hij heeft voor het eerste gekozen.’
Van een afstandje sla ik het gesprek gade en zie mijn teamgenoten denken: ‘Zes uur per dag werken, acht uur per dag betaald worden en een baas die het goed vindt. Woow!’
Maar ik zie tegelijkertijd dat ze van hun à propos zijn. Van hun à propos omdat iemand zelfgenoegzaam staat te vertellen dat hij het niet druk heeft, het zijn eigen keuze is en het nog heerlijk vindt ook!
Ook bespeur ik een vleugje jaloezie. Misschien geen jaloezie omdat hij maar zes uur per dag hoeft te werken, maar jaloezie omdat hij, in een maatschappij waar iedereen aangeeft het druk te hebben en hard moet werken, gewoon tussen neus en lippen door vertelt dat dit voor hem niet het geval is. En er nog zeer tevreden mee is ook. Niks geen mooie praatjes voor de buitenwereld. Gewoon laten zien waar je zelf blij van wordt zonder hieraan te moeten voldoen aan de verwachtingen van de rest. Geen uiterlijke schijn, maar werkelijke schijn. Het zet ze tot denken.
Het begint koud te worden, het krat is alleen nog gevuld met lege flesjes. Tijd om naar huis te gaan. Morgen is het weer een drukke dag.
